فدای ذوق موندنت  فدای درد رفتنت

        فدای پرواز کردنات فدای اون نشستنت

فدای صبر و طاقتت فدای بی حوصلگیت

       فدای بچه بودنت   فدای کل زندگیت

فدای ناز مژه هات فدای چشم روشنت

       فدای اون خستگی که میاد میشینه رو تنت

فدای مخمله صدات که خوندنت باله منه

        اجازه میدی به همه بگم که این مال منه

فدای اون بارونی که پاییز میریزه رو سرت

        فدای چتر روزه  بارونی توی سفرت

فدای تو که  هیچ کسی نمی شینه به جات

       فدای هرچی داری تو مخصوصا اون رنگه چشات

فدای لحظه ای یه بار تو رویا ها بوسیدنت

       فدای لحنه سلامات فدای روزه دیدنت

فدای کوچه هایی که میگذری از کنارشون

       فدای عکسات که دارم همیشه یادگارشون  

                                                         بشم من..

-----

اینو از طرف تو برای خودم نوشتم‌

آخه کی تو بی‌حوصله می‌شی ؟ ما که  ندیدیم

آخه من عکس یادگاری ازت ندارم ، تو داری از من

تو که بچه نمی‌شی بااینکه من دوست دارم بعضی وقتها بشی ، ولی من بعضی وقتها هستم یا میشم

خستگی‌هات ، دیگه این مال منه تو خستگی نداری هیچوقت

حالا من می گم : فدای بوی پیرهنت تنها دختر رویاهای بهاری من